De eerste 1,5 week - Ruraal
Blijf op de hoogte en volg Laura
02 Oktober 2014 | Indonesië, Jogjakarta
Lieve familie en vrienden,
Omdat papa erom vroeg heb ik dan toch maar waarbenjij.nu aangemaakt. Paps en mams, hier is dan eindelijk het langverwachte eerste verslag.
Vanmiddag zijn we aangekomen in het hotel in Yogyakarta waar we voor de rest van de tijd verblijven na eerst anderhalve week in Pituruh te hebben gezeten. In Pituruh zat ik met twee andere meiden uit de groep. In totaal zijn we met tien, maar we werden na onze eerste overnachting meteen in drie groepen opgesplitst. Nu zitten we weer met de hele groep bij elkaar.
In Pituruh zaten we ruraal, oftewel in een dorp ver weg van de stad, bij mensen thuis. Mijn verwachtingen waren erger dan de werkelijkheid, maar het sanitair was wel primitief; een gat in de grond moest de wc voorstellen en een tuinslang functioneerde als douche. Het hotel waarin we nu terecht zijn gekomen voelt dan ook als ultieme luxe; we hebben weer een normale wc en douche, de kamers zijn ruim en we hebben zelfs een - tot nu toe prive - zwembad waar we deze hele middag hebben gezwommen en gelegen.
De anderhalve week ruraal is omgevlogen, maar tegelijkertijd hebben wel het gevoel dat we er heel lang hebben gezeten, omdat we zoveel meemaken. In Pituruh liepen we mee in de Puskesmas, waar alleen aan Primary Health Care gedaan wordt. Dat betekent dat moeilijke ziektegevallen meteen doorgestuurd worden naar het ziekenhuis. We begonnen onze dag meestal om half 8 met de visite van de dokter. Daarna gingen we vaak naar een dorpje om voorlichting te geven over onderwerpen als ondervoeding bij kinderen, baarmoederhalskanker, enzovoort. Daarnaast werden in die dorpjes zwangere vrouwen en kinderen gecontroleerd (net zoals op het consultatiebureau). Om half 1 zat ons werk in de Puskesmas erop. 's Middags deden we niet elke dag wat, maar het gezin waarbij we verbleven heeft ons onder andere een keer meegenomen naar het zwembad (waar we wel in t-shirts met korte broekjes moesten zwemmen) en naar het strand (waar je niet kon zwemmen). Toen zijn we ook uit eten geweest.
De mensen zijn hier trouwens allemaal heel gastvrij. Je hoeft maar om iets te vragen en ze regelen het voor je. Ook voelen we ons net filmsterren. We zijn echt al ontelbare keren op de foto geweest.
Het eerste weekend zijn we naar de Borobodur geweest, de bekendste boeddhistische tempel in Indonesie. Om de zonsondergang te zien moesten we al om kwart voor 4 opstaan. Ondanks de mist, waardoor de zonsondergang niet heel duidelijk zichtbaar was, was het magisch om te zien. Na wat geslapen te hebben, vertrokken we 's middags op fietsen voor de Village Tour; we bezochten een aantal stadjes die elk iets maakten, zoals tabak, potten, tofu en chips. We sloten de dag goed af met Bintang op het balkon.
Ik kan nog veel meer vertellen, maar het is al een heel verhaal, dus ik laat het hier even bij voor nu. Ik zal vanavond nog proberen wat foto's te uploaden.
Liefs,
Laura
Omdat papa erom vroeg heb ik dan toch maar waarbenjij.nu aangemaakt. Paps en mams, hier is dan eindelijk het langverwachte eerste verslag.
Vanmiddag zijn we aangekomen in het hotel in Yogyakarta waar we voor de rest van de tijd verblijven na eerst anderhalve week in Pituruh te hebben gezeten. In Pituruh zat ik met twee andere meiden uit de groep. In totaal zijn we met tien, maar we werden na onze eerste overnachting meteen in drie groepen opgesplitst. Nu zitten we weer met de hele groep bij elkaar.
In Pituruh zaten we ruraal, oftewel in een dorp ver weg van de stad, bij mensen thuis. Mijn verwachtingen waren erger dan de werkelijkheid, maar het sanitair was wel primitief; een gat in de grond moest de wc voorstellen en een tuinslang functioneerde als douche. Het hotel waarin we nu terecht zijn gekomen voelt dan ook als ultieme luxe; we hebben weer een normale wc en douche, de kamers zijn ruim en we hebben zelfs een - tot nu toe prive - zwembad waar we deze hele middag hebben gezwommen en gelegen.
De anderhalve week ruraal is omgevlogen, maar tegelijkertijd hebben wel het gevoel dat we er heel lang hebben gezeten, omdat we zoveel meemaken. In Pituruh liepen we mee in de Puskesmas, waar alleen aan Primary Health Care gedaan wordt. Dat betekent dat moeilijke ziektegevallen meteen doorgestuurd worden naar het ziekenhuis. We begonnen onze dag meestal om half 8 met de visite van de dokter. Daarna gingen we vaak naar een dorpje om voorlichting te geven over onderwerpen als ondervoeding bij kinderen, baarmoederhalskanker, enzovoort. Daarnaast werden in die dorpjes zwangere vrouwen en kinderen gecontroleerd (net zoals op het consultatiebureau). Om half 1 zat ons werk in de Puskesmas erop. 's Middags deden we niet elke dag wat, maar het gezin waarbij we verbleven heeft ons onder andere een keer meegenomen naar het zwembad (waar we wel in t-shirts met korte broekjes moesten zwemmen) en naar het strand (waar je niet kon zwemmen). Toen zijn we ook uit eten geweest.
De mensen zijn hier trouwens allemaal heel gastvrij. Je hoeft maar om iets te vragen en ze regelen het voor je. Ook voelen we ons net filmsterren. We zijn echt al ontelbare keren op de foto geweest.
Het eerste weekend zijn we naar de Borobodur geweest, de bekendste boeddhistische tempel in Indonesie. Om de zonsondergang te zien moesten we al om kwart voor 4 opstaan. Ondanks de mist, waardoor de zonsondergang niet heel duidelijk zichtbaar was, was het magisch om te zien. Na wat geslapen te hebben, vertrokken we 's middags op fietsen voor de Village Tour; we bezochten een aantal stadjes die elk iets maakten, zoals tabak, potten, tofu en chips. We sloten de dag goed af met Bintang op het balkon.
Ik kan nog veel meer vertellen, maar het is al een heel verhaal, dus ik laat het hier even bij voor nu. Ik zal vanavond nog proberen wat foto's te uploaden.
Liefs,
Laura
-
02 Oktober 2014 - 13:29
Kirsten:
Aah, super om te lezen allemaal! Geniet nu lekker in Yogyakarta, en veel succes nog! Liefs xx -
02 Oktober 2014 - 15:48
Johan:
Eindelijk, een eerste levensteken !
Ik dacht eerst even dat Erik dat stukje geschreven had "Om de zonsondergang te zien moesten we al om kwart voor vier opstaan".
Normaalgesproken kom jij toch veel eerder uit bed ?
Ik ben gelijk even op Google Maps gaan kijken maar Pituruh kon ik als dorpje eigenlijk niet echt vinden.
De Borobodur kon ik daarentegen niet missen, mooie tempel en leuk dat jullie daar geweest zijn.
Ik ben erg benieuwd naar de foto's.
In Nederland is het nog steeds mooi nazomerweer.
Ik fiets 2x per dag een half uurtje en loop inmiddels tot het eind van de straat gedeeltelijk zonder krukken. Het gaat de goede kant op.
Heb wel een week onophoudelijke maagpijn gehad en ben afgelopen maandag aan de Omeprazol gegaan.
Het begint wel te helpen want vandaag ben ik voor het eerst nagenoeg klachtenvrij.
Claudia heeft voor twee dagen de Mini gekaapt en is naar een congres vertrokken waar ze Claire weer ontmoet en Mama moet natuurlijk gewoon werken.
Ik vertelde Elian dat jullie ook nog naar Bali gaan en ze neemt via Facebook contact met je op omdat ze op Bali contacten heeft waar jullie misschien gebruik van kunnen maken.
Veel plezier en ik doe mijn best om de wandeling naar de aankomsthal te kunnen volbrengen.
Pa
-
02 Oktober 2014 - 23:58
Sanne Buijs:
Hee lieverd, fijn om iets van je te lezen. Ben blij dat het allemaal goed gaat. Geniet ervan. Kus -
03 Oktober 2014 - 23:23
Claudia:
Klinkt allemaal heel indrukwekkend! Geniet er lekker van. Ik mis je -
04 Oktober 2014 - 10:26
Johan:
Nou, waar blijven de foto's ? -
04 Oktober 2014 - 15:09
Ida:
Wat ben je al lang weg! Goed om van je te horen en fijn dat je het leuk hebt. Pake heeft toen hij voer ook de Borobodur bezocht. Wordt dat niet als een van de 7 wereldwonderen aangemerkt?
Hier gaat alles zijn gangetje. Wel druk gehad met veranderingen op het werk waar ik last van had en heb, veel medezeggenschap en extra diensten voor de GGD gedaan. Voor de medezeggenschap ook 2 dagen in klooster in Soesterberg verbleven voor een trainig, was leuk. Brit heeft vannacht hier geslapen omdat ze met forensische dienst wou meelopen, maar helaas alleen telefonisch contact gehad, dus dat was jammer. De zaterdag na het 21 diner van Claudia op vrijdag 7 november heb ik ook dienst en dan is Brit er ook, hopelijk gebeurt er dan wat spectaculairs. Vorige zaterdag bij Opa op bezoek geweest en zondag met Oma naar de kerk. Claudia was ook mee naar de kerk. Was leuk. Wintersport is ondertussen gereserveerd, apt tegenover Thalgau dat ik eerst op het oog had, volgens mij had jij het bekeken en goedgekeurd en toen leek het net of het weg was en daarna bezig geweest met dat grote ding voor veel meer mensen wat weer gecancelled is en nu toch Haus Oberhauser geboekt. Het heeft 3 slaapkamers en er kunnen max 7 personen in. 7e persoon slaapt ook op slaapkamer en niet in de woonkamer. Dus jij zou ook iemand mee kunnen nemen. Het gaat om de week van 28-2 tot 7 maart. Wordt wel de bus dus, die moet ik nog boeken. De dag dat je terugkomt heb ik maar vrij genomen. Hopelijk verandert de aankomsttijd niet. Ik ga verder met genieten van mijn vrije weekend na de vrijdagavond dienst. Geniet van je verblijf daar en maak maar mooie foto's. Veel liefs, Ida
-
05 Oktober 2014 - 06:42
Johan, Paula, Richard En Saskia:
Leuk om te lezen hoe het gaat Laura en grappig die verhalen over je "stardom" gecombineerd met de primitieve voorzieningen. Het lijkt me wel een geweldige ervaring, avontuurlijk en leerzaam! Hoop dat je echt wat kunt betekenen ook daar maar dat zal vast. Ik ga zo nog even de foto's bekijken, zal je tante er ook even op wijzen; die is zelf niet zo'n social media guru (zacht uitgedrukt :)). Gelukkig zijn jouw vader en moeder dat blijkbaar wel...
Nou lieve nicht nog veel succes en plezier daar!
Groetjes, Paula, Richard, Saskia en Johan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
